تفاوت آلرژی با کرونا

برای درمان آلرژی داروهای متعددی وجود دارد که اغلب آن ها مکانیسم آنتی هیستامینی دارند . این گروه از داروها برای درمان خارش و عطسه و اشک و ریزش موثرند .

در مواردی که آلرژی شدید باشد گاهی پزشکان ناچار به استفاده از داروهای کورتون و استروئیدها می شوند که طبیعتاً به دلیل اثرات بد سیستمیک استفاده دائمی از این قبیل دارروها چندان صحیح نیست .

همچنین استفاده از داروهای ضد احتقان نیز برای رفع احتقان بینی در طی آلرژی کارآمد است .از دیگر راه های درمانی می توان به ایمونوتراپی یا حساسیت زدایی اشاره کرد که برای از بین بردن حساسیت های شدید انجام می شود .

بر طبق این روش ابتدا مشخص می شود که شخص به چه ماده ای حساس است سپس نزریق ماده ی مورد نظر را از مقادیر کم به زیاد برای فرد آغاز می کنند . بدن در برابر این تزریقات به تدریج شروع به ساخت آنتی بادی می کند و با هر بار تزریق ماده ی آلرژن میزان آنتی بادی مرتب افزایش می یابد .

این عمل باعث می شود در نهایت میزان آنتی بادی آن قدر زیاد شود که برخورد طبیعی با ماده ی آلرژن دیگر اثری روی فرد نداشته باشد . مدت انجام این روش درمانی ۳ تا ۴ سال است و درمان زمانی قطع می شود که طی ۲ فصل متوالی تماس با آلرژن نشانه های بیماری به حداقل خود برسد .

در پایان باید اشاره کرد گرچه این روش می تواند در درمان بسیاری از موارد آلرژی و از جمله حالات بسیار شدید آن موثر واقع شود ولی در به کارگیری آن محدودیت هایی وجود دارد از جمله این که افرادی که دچار بیماری های قلبی – عروقی یا آسم هستند به هیچ وجه نباید با این روش معالجه شوند چرا که ممکن است در نتیجه ی شوک آنافیلاکسی سیستمیک که نوعی واکنش آلرژیک خطرناک و کشنده است ، شخص دچارمرگ ناگهانی شود.