سل

سل اولیه معمولاً بی نشانه است و در جریان معاینه ی اطرافیان بیماران سلی کشف می شود. نشانه های بیماری عبارت اند از:
سرفه ی مزمن
تب
کم اشتهایی
نارسایی رشد در کودکان و نوجوانان
تعریق شبانه
و…

نشانه های شدیدتر بیماری ممکن است شامل حملات سرفه و دیده شدن خون در خلط باشد. لازم به ذکر است که سل می تواند به جز ریه ها اعضای مختلفی از بدن را گرفتار کند از جمله غدد لنفاوی، استخوان و مفاصل، ستون مهره ها، دستگاه ادراری – تناسلی، شکم، روده و پریکارد قلب باشند.

بسته به ناحیه ی درگیر شده بیمار علائم خاص خود را خواهد داشت. در نوع شدید سل حدود ۷۵ درصد موارد سل ریوی است که علائم آن شامل دردر قفسه ی سینه و سرفه خونی و مزمن بیش از سه هفته و علائم عمومی شامل تب و لرز، عرق شبانه، کاهش اشتها، کاهش وزن، رنگ پریدگی و خستگی مداوم می باشد.

در حدود ۲۵ درصد سل حاد عفونت از ریه شروع شده و به دیگر قسمت ها سرایت می کند و باعث بروز انواع سل می شود. عفونت غیر ریوی در پرده ی جنب، سیستم عصبی مرکزی، غدد لنفاوی، حلق، سیستم تناسلی، مفاصل و استخوان ها دیده می شود. هرچند عفونت های غیرریوی واگیردار نیستند اما می توانند با نوع واگیردار ریوی همزمان باشند.

به طور کلی هر فردی که یک یا چند علامت زیر را داشته باشد مشکوک به این بیماری می باشد:

سرفه ی خلط دار
سرفه ی خونی
خستگی
تب
تنگی نفس
خس خس سینه
مشکل تنفسی
درد قفسه ی سینه
ضعف و کاهش وزن بی دلیل
عرق کردن شدید به خصوص در شب