شیرین کام بودن همیشه به نفع ما نیست. مولانا فرموده است : “قند تویی، زهر تویی، بیش میازار مرا” حتی شیرین ترین قند هم می تواند برای ما زهرآلود باشد. بیاید ببینیم مرض قند، این قاتل دنیای مدرن چگونه هرساله سه میلیون نفر را به کام مرگ می کشاند.

اهمیت شناختن بیماری مرض قند

این بیماری بسیار شایع است. سبک زندگی مدرن ما شامل عدم تحرک فیزیکی، غذاهای شیرین و چرب، مصرف سیگار و قلیان و الکل همه از مواردی هستند که به شدت مارا نسبت به این بیماری مستعد می سازد. سالانه در کشور ما ۲۰۰ هزار نفر مبتلا به دیابت شناخته می شوند.

اما مهم تر از آن، متاسفانه این بیماری در بسیاری موارد پیش از بروز علائم ناشی از نارسایی ارگانی (عوارض برگشت ناپذیر و حیاتی) تقریبا بی علامت است و درصورتیکه نسبت به آن گوش به زنگ نباشیم، ممکن است زمانی متوجه بیماری شویم که دیگر دیر شده است و بیماری عوارض خود را برجای گذاشته است.

دیابت چیست

ما برای زنده ماندن به غذا و قند نیاز داریم. دقیق تر بگوییم، سلول های ما برای زنده ماندن و فعالیت کردن به قند (گلوکز) نیاز دارند تا از آن مانند سوخت استفاده کنند و به بقا ادامه دهند. درصورتی که این قند هیزم مانند به سلول ها نرسد، سلول های ما به تدریج گرسنه می شوند و بعد میمیرند.

بعد از هروعده ی غذایی، قند موجود در غذا به سرعت از طریق دستگاه گوارش جذب خون شده و در رگ ها به جریان درمیآید تا به سلول های بدن قند را برساند. بنابراین در حالت عادی بعد از هر وعده ی غذایی مقدار قند خون به شدت بالا می رود، بویژه اگر غذای ما غنی از قند باشد؛ مانند نان، برنج، یا شیرینی.

حتما اسم انسولین را شنیده اید. مهمترین کارخانه ی انسولین جهان در پشت معده ی ما پنهان شده است. پانکراس یا لوزه المعده، ارگانی است که یکی ازمهم ترین وظایفش ساختن هورمون انسولین در بدن است. بدون انسولین قندی که وارد جریان خون شده است مجوز ورود به سلول را ندارد.

بنابراین لازم است که انسولین، دست گلوکز را بگیرد و کمک کند تا آن ها از دیواره ی سلول به داخلش وارد شوند. در این بیماری، یا انسولین کم تولید می شود، و یا انسولین تولید شده تاثیرگذار نیست. در این حالت گلوکزها دررگ ها آواره میمانند و به چرخ زدن در بدن ادامه میدهند.

انواع دیابت:

دیابت نوع اول:

این نوع از بیماری در کودکان و نوجوانان شیوع بیشتری دارد، البته در برخی موارد به طور نادر تا بزرگسالی تشخیص این بیماری به تاخیر می افتد. در این حالت، سلول های دفاعی بدن در اثر یک نوع اختلال خود ایمنی، به اشتباه به پانکراس بیمار حمله میکنند و با تصور اینکه این سلول ها بیگانه هستند، آنهارا از بین میبرند.

در این حالت سلول های تولید کننده انسولین از بین میروند؛ بنابراین دیگر انسولینی در بدن تولید نمیشود. این بیماران مبتلا به مرض قند همواره تا پایان عمر احتیاج دارند که انسولین مورد نیاز خود را به صورت دارو و تزریقی دریافت کنند.

دیابت نوع دو:

این نوع از بیماری در سنین میانسالی شایع تر است، البته در سال های اخیر با شیوع چاقی و تغذیه ی نامناسب در بین کودکان نیز دیده می شود. در این نوع بیماری در اثر مقاومت در برابر انسولین ایجاد میشود. شاید بحث مقاومت در دیابت کمی پیچیده باشد.

بگذارید ساده تر توضیح دهیم:

این بیماران معمولا تا پیش از ابتلا به مرض قند همواره رژیم غذایی پرقندی داشته اند. در این حالت پانکراس مدام مجبور به تولید مقادیر بسیار زیادی از انسولین میشود.

با گذر زمان، برای اینکه انسولین بتواند اثر کند و گلوکز را از دیواره ی سلولی عبور دهد باید به میزان بیشتری تولید شود و انگار دیگر برای سلول میزان انسولین قبلی کافی نیست (مثل معتادی که دیگر میزان مواد مخدر قبلی برایش کافی نیست و باید مقدار بیشتر و بیشتری مصرف کند) در این حالت انسولین موجود در بدن که توسط پانکراس تولید میشود کفایت نمیکند.

در این حالت به مرور زمان، پانکراس آنقدر برای تولید انسولین تلاش میکند که دست آخر، سلول هایش از بین میروند. بنابراین در اخرین مراحل دیابت نوع دوم نیز مانند نوع اول بیمار تا اخر عمر به انسولین وابسته می شود.

دیابت بارداری:

در این نوع، خانم بارداری که تا کنون هیچ سابقه ای از مرض قند نداشته است – معمولا در هفته ی ۲۰ بارداری به بعد- به دلیل یک سری از تغییرات هورمونی که در بارداری رخ میدهد به این بیماری مبتلا میشود.

منشا این نوع از بیماری از جفت و مواد مترشحه از جفت است، بنابراین با ختم زایمان و خروج جفت، در بسیاری از این افراد قند خون نیز به حالت عادی برمیگردد و فرد نرمال خواهد شد.

اما این افراد در آینده همواره در ریسک بیشتر ابتلا به مرض قند قرار دارند. بنابراین چنانچه در بارداری به این بیماری مبتلا شدید، حتی اگر پس از بارداری به حالت عادی برگشتید باید هرساله از نظر قند خون و ابتلا به مرض قند تحت نظر باشید.

وضعیت پرهدیابت یا پیش دیابتی:

در این حالت قند خون از میزان افراد نرمال و سالم بالاتر است ولی هنوز به بازه ای که فرد را دیابتی تلقی کنیم نرسیده است.

این حالت که بسیار شایع است، در بسیاری از موارد در صورتی که فرد به موقع از وضعیت خود باخبر شود و در سبک زندگی خود تغییر موثر ایجاد کند قابل برگشت است. مهم ترین تغییرات سبک زندگی در وضعیت پره دیابتیک شامل افزایش تحرک بدنی و ورزش و تغذیه سالم است.

علائم بیماری مرض قند:

⦁ پرنوشی و پرادراری: وقتی در این بیماری قند خون خیلی بالا برود، مقداری از آن از طریق ادرار دفع میشود. قند بالا به دنبال خود مقدار زیادی آب به درون ادرار میکشد بنابراین حجم ادرار افزایش پیدا میکند. در این حالت فرد مبتلا به این بیماری مدام به ادرار کردن احتیاج پیدا میکند. متعاقب دفع زیاد آب، فرد مدام تشنه میشود و بنابراین پرنوشی خواهد داشت.

⦁ کاهش وزن با وجود اشتهای زیاد : در فردی که به مرض قند دچار است، باوجود اینکه قند خون بسیار بالا رفته است، انسولین اثر ندارد ، بنابراین گلوکز نمیتواند به داخل سلول وارد شود. در این بیماری سلول ها مجبور می شوند برای تامین انرژی لازم برای زنده ماندن ذخایر چربی را بسوزانند و مصرف کنند، بنابراین فرد علی رغم اشتهای زیاد وزن زیادی از دست می دهد.

⦁ خستگی: عدم استفاده از قند برای سلول ها باعث ایجاد خستگی دائمی می شود.

⦁ تاری دید: در مرض قند، وقتی قند خون از حدی بالاتر میرود، در میزان آب موجود در لایه های چشم –عدسی- تغییراتی ایجاد میشود که درنهایت موجب کدر شدن عدسی میشود. این حالت با کنترل قند خون برگشت پذیر است و با اختلال بینایی دائمی که ناشی از آسیب عروق چشمی است تفاوت دارد.

⦁ تحلیل عضلات: در فقدان گلوکز موجود در سلول های عضلانی، سلول ها مجبور میشوند که پروتئین های ذخیره را بشکنند و بعنوان سوخت استفاده کنند.

⦁ عدم بهبود زخم های ایجاد شده: ترمیم سلولی به دلیل قند بالا درمرض قند به مشکل بر میخورد. بنابراین در این افراد زخم ها دیرتر از حالت عادی بهبود مییابند و بیشتر عفونت میکنند.

⦁ عفونت های قارچی: مرض قند و قند بالا منجر به نقص ایمنی میشود. در این حالت بسیاری از ارگانیسم هایی که در حالت عادی بیماری زا نیستند، در بیماران دیابتی ایجاد عفونت می کنند. از جمله ی این عفونت ها، قارچ ها هستند. بنابراین افرادی که دچار عفونت های مختلف قارچی می شوند حتما ضروری است که از نظر ابتلا به بیماری مرض قند بررسی شوند. بیماری ای که شاید تحت عنوان قارچ سیاه به گوشتان خورده است نیز در افراد مبتلا به مرض قند مشاهده می شود.

⦁ اختلال عصبی: قند بالا علاوه بر عروق به اعصاب نیز صدمه می زند. این حالت در پاها بسیار بیشتر دیده می شود و نوعی بی حسی در پاها ایجاد می شود.

عوامل خطر ابتلا به دیابت:

⦁ چاقی
⦁ بی تحرکی فیزیکی
⦁ سابقه ی دیابت حاملگی
⦁ فشار خون بالا بویژه فشار بالای۱۴۰/۹۰
⦁ کلسترول و تری گلیسیرید بالا
⦁ سندرم بیماری تخمدان پلی کیستیک
⦁ سابقه ی بیماری های قلبی عروقی
⦁ سابقه ی فامیلی مرض قند در افراد خانواده

درصورتی که از بین این علائم یا عوامل خطر ابتلا به این بیماری موردی را در خود مشاهده کردید حتما بهتر است که به پزشک مراجعه کنید.

بسیاری از عوارض این بیماری در صورت تشخیص به موقع و کنترل صحیح قند خون قابل پیشگیری هستند.در مواردی که بیمار قند خود را کنترل نمیکند و قند خون به طور مزمن بالا می ماند عوارضی رخ می دهد.

عوارض بلند مدت مرض قند:

عوارص بلند مدت این بیماری معمولا تا دو دهه بعد از ابتلا به این بیماری ظاهر نمی شوند. این عوارض شامل عوارض عروقی و غیر عروقی است.

عوارض عروقی:

⦁ عوارض چشمی:
یکی از مهم ترین عوارض بیماری قندخون آسیب به شبکیه چشم هاست. در این حالت به تدریج عروق شبکیه دچار آسیب شده و درنهایت درصورتی که فرد مبتلا قند خود را کنترل نکند، میتواند منجر به نابینایی کامل شود.

⦁ عوارض کلیوی:
بالا بودن قند به صورت مزمن منجر به آسیب عروق ظریف کلیوی میشود. در حالت عادی این عروق مانند یک صافی عمل میکنند و اجازه نمی دهند که مواد مفید و مهم مانند پروتئین از گردش خون خارج شوند. با آسیب این صافی، دفع پروتئین در ادرار خواهیم داشت. بنابراین یکی از مهم ترین شاخص های آسیب کلیوی در بیماری دیابت، دفع پروتئین در ادرار و میزان این پروتئین است.

⦁ آسیب عصبی:
در این حالت در اثر سال ها آسیب عصبی، اندام ها بویژه پاها دچار اختلال حس می شوند. در فقدان حس موثر، احتمال آسیب دیدن پاها در اثر ضربه و آسیب نیز بیشتر است و چون لامسه مختل است، فرد از آسیب وارد شده با خبر نمی شود. در این حالت پاها مدام آسیب می بیندد، بدون اینکه از زخم ها مراقبت شود. پیشتر گفتیم که ایمنی بدن نیز در این بیماری مختل است. بنابراین زخم های ایجاد شده احتمال عفونت در زخم های ایجاد شده نیز بیشتر میشود. همه ی این عوامل دست به دست هم می دهند و باعث می شود که بسیاری از افرادی که قند خون خود را کنترل نمیکنند در نهایت مجبور به قطع قسمتی یا همه ی پای خود شوند. این یکی از سخت ترین عوارض بیماری دیابت است که تنها با کنترل دقیق قند خون، مراقبت صحیح از پاها و حفظ بهداشت آن ها قابل پیشگیری است.

⦁ آسیب های قلبی: عروق تغذیه کننده خود قلب نیز از عروق آسیب پذیر نسبت به قند بالا هستند. در این حالت احتمال سکته ی قلبی در افراد مبتلا به مرض قند بسیار بیشتر می شود. به همین دلیل، معمولا افرادی که به بیماری مزمن قند خون بالا مبتلا هستند، بیماری قلبی نیز دارند.

⦁ سکته ی مغزی: ریسک بروز سکته مغزی در افراد دیابتی چندین برابر افراد سالم است. همچنین در صورت وقوع سکته ی مغزی، پیشامد آن از سایر افراد بدتر است؛ به این معنی که اگر یک فرد سالم و یک فرد دچار مرض قند هردو دچار سکته مغزی در یک نقطه از مغز شوند، ریسک مرگ و میر و عوارض پایدار در بدن در فرد دوم بیشتر از فرد سالم است.

⦁ بیماری های لثه: همانطور که گفتیم ایمنی افراد مبتلا به مرض قند ضعیف تر افراد سالم است. در این افراد بیماری های لثه و دندان بیشتر رخ میدهد که می تواند شامل عفونت دندان و لثه، آبسه و لقی دندان باشد.

عوارض حاد بیماری دیابت:

برخی عوارض در دیابت نیازمند اقدامات اورژانسی و تخصصی هستند.

دیابتیک کتواسیدوز:

کتون یکی از مشتقاتی است که در اثر سوخت و ساز چربی ها ایجاد می شود. وقتی گلوکز نتواند مورد استفادهی سلول ها قرار بگیرد بدن ناچار میشود از چربی ها برای تامین انرژی خود استفاده کند. تجمع این کتون ها در بدن حالتی به نام دیابتیک کتواسیدوز ایجاد می کند.

بسیاری از موارد دیابت تیپ یک با این عارضه برای اولین بار شناخته میشوند. همچنین در افرادی که دیابت تیپ دو دارند ولی قندهای خود را تحت کنترل ندارند و یا به میزان کافی انسولین استفاده نمیکنند رخ می دهد.

در این حالت بیمار دچار درد شکمی، تهوع و استفراغ می شود و اصطلاحا دهیدره است (یعنی حجم مایع درون عروقی بسیار کاهش یافته است و نیازمند دریافت فوری سرم و مایع درمانی است) تنفس های بیمار نامنظم می شود و دهان بیمار بوی میوه یا استون می دهد.

این عارضه بسیار خطرناک است و درصورتی که تحت درمان اورژانسی قرار نگیرد خطر مرگ به همراه دارد. درمان اصلی این بیماران جبران مایعات و اصلاح وضعیت اسیدی خون و قند بالا است.

سندرم هایپراسمولار هایپرگلایسمیک:

این حالت نیز بسیار شبیه کتواسیدوز است، اما وجود انسولین در بدن مانع از ایجاد کتون می شود.

در این حالت قند خون حتی از وضعیت کتواسیدوز نیز بالاتر می رود اما کتونی در بدن وجود ندارد یا بسیار ناچیز است. این حالت نیز می تواند درصورت عدم درمان مرگبار باشد.

هیپوگلایسمی:

افراد مبتلا به این بیماری که تحت درمان هستند، درصورتی که داروهای خود را جا به جا مصرف کنند و یا پزشک بیش از حد نیاز دارو تجویز کند ممکن است دچار افت قند خون شوند.

همچنین درصورتی که بیمار غذا نخورد، الکل مصرف کند و یا بیش از حد ورزش کند نیز این حالت محتمل است. انسولین تزریقی بیشترین ریسک هایپوگلایسمی را به همراه دارد. اما از بین داروهای خوراکی نیز برخی مانند داروه های سولفونیل اوره خطر افت ناگهانی قند را دارند.

در این حالت بیمار دچار سردرد، تعریق سرد، تاری دید و درموارد شدید از هوش رفتن و یا تشنج می شود. بهترین درمان در این حالت مصرف یک نوشابه ی شیرین قند دار یا یک قاشق عسل است. مصرف شکلات به دلیل چربی که دارد قند خون را به سرعت بالا نمیبرد بنابراین مناسب نیست.

غذاهایی که مارا مستعد ابتلا به مرض قند می کنند:

⦁ نشاسته ها: برنج و نان حاوی نشاسته هستند. نشاسته در بدن به تعداد بسیار زیادی گلوکز می شکند و قند خون را بالا میبرد.
⦁ میوه های شیرین مانند انگور، خربزه، زردآلو، خرما
⦁ مواد غذایی پرچرب
⦁ فست فود ها
⦁ انواع شیرینی ها
⦁ نوشیدنی های گازدار و شیرین مانند نوشابه ها، آبمیوه های صنعتی، قهوه های همراه با شکر، نوشیدنی های انرژی زا،
⦁ مواد کنسروی
⦁ لبنیات پرچرب
⦁ کمپوت ها
⦁ روغن های حیوانی

غربالگری دیابت:

برای همه افراد، حتی بدون هیچ عامل خطر یا سابقه ی خانوادگی ضروری است غربالگری این بیماری از سن ۴۵ سالگی شروع شود.

در افرادی که عوامل خطر ذکر شده را دارند –شامل وزن بالا، سابقه ی خانوادگی، فشار بالا و …- این غربالگری از سنین پایین تر و به محض ایجاد عامل خطر باید آغاز شود.

تشخیص دیابت:

برای تشخیص این بیماری تست های آزمایشگاهی مختلفی قابل انجام است.

⦁ FBS یا قند خون ناشتا:

یکی از این تست ها قند خون ناشتا است. در حالت عادی این مقدار باید زیر صد باشد. عدد بین صد تا ۱۲۵ به معنی این است که فرد پیش دیابتی است و درصورتی که سبک زندگی خود را تغییر ندهد به زودی به دیابت مبتلا می شود. قند خون ناشتای بالاتر از ۱۲۶ به نفع ابتلا به این بیماری است.

⦁ HbA1C:

این مارکر نشاندهنده ی میزان هموگلوبین های موجود در خون است که از گلوکز اشباع شده اند. این میزان از قند خون ناشتا اطلاعات دقیقتری به پزشک می دهد چراکه قند خون ناشتا سریعا می تواند در اثر دارو یا تغذیه تحت تاثیر قرار بگیرد اما این مارکر وضعیت سه ماه اخیر تغذیه ای فرد را به پزشک نشان می دهد. در حالت عادی این میزان باید زیر ۵.۷% باشد. عدد بین ۵.۷ تا ۶.۴ نشاندهنده وضعیت پیش دیابتی و بالای ۶.۴ به نفع دیابت است.

⦁ قند خون تصادفی (غیرناشتا):

درحالت عادی قند خون افراد غیرناشتا زیر ۱۴۰ است. بین ۱۴۰ تا ۲۰۰ به معنای پیش دیابتی و بالای ۲۰۰ دیابتی است.

پزشکان معمولا هر یک از این تست ها را درصورتی که مختل باشند تکرار میکنند تا از تشخیص خود اطمینان داشته باشند و تنها درصورتی که فرد علائم مرض قند شامل پرنوشی و غیره را نشان دهد با یکبار تست مختل نیز تشخیص دیابت را برای فرد میگذارند.

درمان مرض قند:

همانطور که پیشتر گفتیم، نوع اول این بیماری تنها با تزریق انسولین قابل کنترل است. اما در نوع دوم آن، پیش از استفاده از انسولین تزریقی معمولا از داروهای خوراکی استفاده می شود.

وقتی تشخیص این بیماری مسجل شده است، درمان باید آغاز گردد. در قدم اول پزشکان سعی میکنند درمان های غیردارویی شامل افزایش فعالیت فیزیکی به صد و پنجاه دقیقه در هفته، ترک سیگار، رژیم غذایی کم گلوکز و پر سبزیجات را به کار گیرند.

در بعضی موارد با همین تغییر سبک زندگی دیابت افراد و قند خون قابل کنترل است. در غیر این صورت درمان های دارویی آغاز می شوند:

درمان های دارویی:

⦁ دسته ی دارویی بیگوانید ها:

سردسته ی این داروهای کاهنده ی قند خون، داروی متفورمین است. متفورمین سبب کاهش تولید گلوکز در کبد و افزایش مختصر سوخت و ساز آن می شود. متفورمین یکی از بهترین داروهای پایین آورنده ی قند است. این دارو در افرادی که نارسایی کلیوی یا کبدی دارند منع مصرف دارد.

⦁ دسته دارویی سولفونیل اوره ها:

این دسته ی دارویی موجب افزایش ترشح انسولین از پانکراس می گردند. داروهایی مثل گلیبنکلامید، تولازامید و گلیپیزید در این دسته هستند. یکی از عوارض این داروها افت بیش از حد قند است که باید درصورت مصرف حتما در نظر داشته باشید.

⦁ دسته دارویی محرک GLP-1:

دو داروی مهم این دسته اگزاناتید و لیراگلوتید است. ممکن است در اثر مصرف آنها دچار اسهال و استفراغ شوید. همچنین این داروها در بیماری های کلیوی و برخی برخیمی های تیرویید منع مصرف دارند.

⦁ مهارکننده های آلفاگلوکوزیداز:

این دسته دارویی شامل میگلیتول و آکاربوز در جذب گلوکز تاخیر ایجاد می کنند بنابراین در کنترل قند بعد از غذا بسیار موثر هستند.

⦁ تیازولیدین دیون ها:

داروهای موجود در این گروه پیوگلیتازون و روزیگلیتازون هستند. البته داروی روزیگلیتازون به دلیل عوارض قلبی دیگر تجویز نمی شود. این دارو ها همچنین در درمان کبد چرب موثر هستند. از عوارض این داروها ایجاد ورم در بدن و نارسایی قلبی و ایجاد شکستگی است.

داروهای دیگری نیز در درمان این بیماری به کار می روند اما شایع ترین درمان های استفاده شده، داروهای بالا یا هم خانواده های آن هاست.

انواع انسولین:

انسولین ها به طور کلی دو دسته ی انسانی و آنالوگ –صنعتی- دارند. انسولین های انسانی ارزان تر هستند ولی ریسک ایجاد هایپوگلایسمی –افت ناگهانی خون- در آن ها بیشتر است. همچنین استفاده از انسولین های آنالوگ آسان تر است.

انسولین رگولار:

⦁ یک انسولین انسانی است
⦁ کوتاه اثر است
⦁ شروع اثر آن در حدود سی دقیقه پس از تزریق است بنابراین باید پس از تزریق آن غذا مصرف شود
⦁ تاثیرگذاری این انسولین کوتاه اثر در قند پس از غذای شماست
⦁ معمولا قبل از هر وعده ی غذایی –بلافاصله قبل از غذا- استفاده می شود
⦁ چنانچه قندهای شما بعد از غذا بالا باشد پزشک شما میزان این انسولین را بالا میبرد
⦁ چنانچه بین تزریق غذا تا صرف غذا فاصله بیفتد احتمال افت قند خون وجود دارد
⦁ یک انسولین شفاف است و درصورتی که رگولار کدر باشد احتمالا از انقضای آن گذشته یا دچار آسیب شده است.

انسولین NPH:

⦁ رنگ آن برخلاف رگولار شیری رنگ است و گاهی در عامه به آن انسولین شیری گفته میشود
⦁ جزو انسولین های متوسط الاثر است
⦁ برخلاف رگولار که کوتاه اثر است، مدت زمان بیشتری می تواند قند را کنترل کند بنابراین برای کنترل طولانی مدت قند موثر تر است و معمولا روزی دوبار (یکبار صبح و یکبار شب) استفاده میشود.
⦁ اثرگذاری انسولین NPH صبح را در قند حوالی عصر می توان دید و اثرگذاری NPH شب را در قند ناشتای صبح روز بعد
⦁ پزشک شما، چنانچه قند های ناشتای بالایی داشته باشید میزان NPH شب شما را بالا میبرد و چنانچه قند حوالی عصر بالایی داشته باشید میزان NPH صبح را
⦁ قبل از مصرف بهتر است به آرامی کف دست غلتانده شود ولی از تکان دادن محکم آن بپرهیزید.

آسپارت

⦁ دو نوع شفاف و غیرشفاف دارد
⦁ نوع شفاف (نوورپید):
⦁ سریع الاثر است –حتی از رگولار نیز سریع تر اثر دارد-
⦁ بلافاصله قبل از غذا تزریق می شود
آسپارت ۷۰/۳۰(غیرشفاف) یا نوومیکس
⦁ حاوی هردونوع شفاف و غیرشفاف است
⦁ نیم ساعت قبل از غذا باید تزریق شود
⦁ گلارژین ( لانتوس، لومیر)
⦁ طولانی اثر بوده
⦁ تقریبا بعد از ۹۰ دقیقه اثر میکند
⦁ باید هر روز در ساعت معینی مصرف شود
⦁ تا پنجاه درصد از نیاز روزانه بیمار میتواند با لانتوس تامین شود
⦁ تنظیم میزان دوز براساس عوامل مختلفی من جمله وزن بدن، سطح قند خون و … توسط پزشک صورت می گیرد.

پیش آگهی بیماری قندخون:

دیابت یک قاتل خاموش است. هر شش ثانیه، یک نفر جان خود را در اثر مرض قند و عوارض آن از دست می دهد. مرگومیر ناشی از این بیماری از مجموع مرگ و میر ایدز، سل و مالاریا نیز بالاتر است و در آمریکا هفتمین عامل مرگ دیابت عنوان شده است. هر سی ثانیه یک نفر پای خود را به دلیل این بیماری از دست می دهد.

در ایران نیز از بین جمعیت ۲۵ تا ۷۵ ساله از هر چهار نفر یک نفر به این بیماری خطرناک مبتلا است و نیمی از این افراد از بیماری خاموش خود مطلع نیستند.بنابراین نمیتوان مرگبار بودن این بیماری به ظاهر ساده را انکار کرد.

با این حال هر فرد دیابتی، چنانچه قند خود را مرتب کنترل کند، به پزشک خود سرموقع مراجعه کند و همواره تحت نظر باشد مانند افراد سالم و بدون مشکل می تواند بیش از هشتاد سال عمر کند. بنابراین دیابت یک پایان نیست، تنها یکی از چالش های زندگی است که نیاز به مدیریت و تدبیر فرد و خانواده ی بیمار دارد.

بیمار مبتلا به مرض قند بویژه افرادی که وابسته به انسولین هستند به مراقبت های روانی و جسمانی زیادی از طرف نزدیکان خود نیازمند هستند. با افزایش آگاهی خود از این بیماری می توانیم کمک شایانی به خود و اطرافیانمان داشته باشیم.